Veel gedaan, veel beleefd!

Laat ik maar eens beginnen met een liedje, ‘er liggen bolletjes in de grond te slapen’ (een liedje van Alex)…..Jessica, Lonneke en ik hebben een CD-tje ingezongen met Nederlandse liedjes. Deze CD galmt al de hele week door Stigesu. Alleen de titel van het liedje wordt niet door iedereen begrepen….bolletjes….die stop je toch niet in de grond, maar neem je toch mee het vliegtuig in? Ook moet ik Nico in de gaten houden…mannen zijn niet te vertrouwen en hebben toch overal vrouwen zitten? Hij rijdt je elke morgen wel naar je werk, maar waar gaat hij daarna naartoe? Nu ik twee weken werk op Stigesu begin ik mijn collega’s steeds beter te leren kennen. Ik voel me er thuis en leer veel van het werk met de pupillen, maar ook zeker van de gebruiken, vooroordelen en cultuur hier in Suriname. Je kunt op vakantie komen, maar als je er ook werkt, leer je een land met zijn mensen pas echt kennen! Wat opvalt is hoe er hier wordt omgegaan met de kids op Stigesu: korte duidelijke instructie: Kom!, Sta op!, Hier!, Vraag!,Hou Op!, het klinkt dwingend, zo is het ook bedoeld…..maar het werkt wel. Het begrip pamperen…..dat komt hier niet in het woordenboek voor. De kids zijn er zo aan gewend, weten niet beter en het werkt! Dus collega’s als ik terugkom zullen jullie wel even aan mij moeten wennen. Volgens Nico neem ik het al helemaal over…..ook bij hem….en daar moet hij dan weer aan wennen… Oh ja nog één mooie die ik echt wil onthouden: het geluk vind je bij Torarica (hotel waar wij sporten en zwemmen). Vraag van mij:” hoezo”? Antwoord collega Stigesu: “Een bakra pikt je daar op, neemt je mee naar Nederland, dan hebt je pas een luxe leven….”
De komende week ga ik steeds meer één op één met de kinderen werken. Nico is ondertussen bezig internet op de computer te regelen en heeft via Elle Peters gehoord dat er op de Mytylschool mooie software is. Deze heeft hij daar opgehaald en wordt op de pc van Stigesu gezet.De begeleiders op Stigesu willen veel van mij leren, laten mij vrij in wat ik doe. Op o.a. de computer werken één op één met de kids wordt de komende week de uitdaging.

Het wonen in ons appartementje hier is heerlijk. De wijk is rustig en voor ons heel centraal. Diegene waar wij het huis van huren Regina, woont boven ons. Ze brengt af en toe fruit, gebakken banaan met pindasaus en vertelt hoe ik sommige Surinaamse gerechten moet klaarmaken, daarbij is ze erg vriendelijk en geïnteresseerd. Op deze manier de drie maanden doorkomen is zeker geen straf!!

Wat we de rest van de week hebben gedaan…..Nico heeft ook nog wat te vertellen…..

Laat ik met vandaag beginnen. Een groot deel van de dag hadden we vrij. In de krant vn gisteren hadden we gelezen dat de Hindoes vandaag gingen starten met een reinigingsritueel aan de Surinamerivier hier een half uurtje rijden vandaan. De zgn. kumbha parvaa-pelgrimage. Dit werd voor het eerst buiten India uitgevoerd. Mooi om te zien hoe mensen hun geloof beleven, prachtig in de kleren, open voor vragen van ons….en foto’s…echt géén probleem. De mensen daar vertelden dat er nog een heel mooi Hindoeïstisch bedevaartsoord was aan de Atlantische Oceaan aan de weg Naar de Zee, de plek waar ook de crematies worden gedaan. We zijn daar vanmiddag naartoe gereden. We hebben daar o.a. een ritueel meegemaakt van een vrouw die 75 werd. Net de foto’s bekeken, echt mooi! Daarna zijn we naar de crematieplaats gereden en hebben daar een Hindoestaanse crematie meegemaakt. Dat was wel heftig, zo in de open lucht. Maar…’t klinkt misschien gek, we hadden het niet willen missen.

De rest van de week heb ik gewerkt voor Sports Unlimited. De Nieuwsbrief is klaar en gaat er maandag uit, de website begint op orde te komen. Leuk is te vertellen dat ik vanaf volgende week elke woensdag de lessen bewegingsonderwijs op de mytylschool ga verzorgen. Lekker met de kids daar aan het werk. De collega’s op de school ken ik nog vanuit de ICT projecten die ik daar samen met Edwin Awater heb mogen doen en zijn blij dat er een aanzet voor bewegingsonderwijs gegeven gaat worden.
Mooi is trouwens ook te vertellen dat de container met rolstoelen er gaat komen! Wim Loor, aanspreekpersoon van Stinafo voor Suriname, wil hier in het land graag een rolstoeluitleen en rolstoelwerkplaats gaan opzetten. Hij heeft daar al een stevige aanzet voor gemaakt, maar mist nog materialen om bijvoorbeeld ook rolstoelen aan te passen. Samen met Meyra ben ik dit voor hem aan het organiseren. Via de Harting bank probeer ik ook looprekken en krukken met dezelfde container deze kant op te krijgen. Aan deze materialen is hier namelijk een grote behoefte.

Ook De Onderwijsspecialisten waren deze week trouwens in beeld. Ik had een afspraak met Stichting de Drie Ankers. De Expertisegroep internationalisering van De Onderwijsspecialisten wil graag met Suriname gaan samenwerken. Stichting de Drie Ankers zou als het om onderwijsexpertise gaat één en ander hier in Suriname kunnen coördineren en lijkt de goede partner om dit samen met De Onderwijsspecialisten te gaan doen.

En voor de rest….was het een drukke, maar wel weer heerlijke week. Trouwens wel spierpijn van het vele hardlopen en fitnessen wat we doen…..maar ja, met al die bijvrouwen moet je wel…..het oog wil tenslotte ook wat……
Voor dit weekend hebben we nog geen plannen. We zien wel hoe het komt.

Volgend weekend melden we ons weer!

Tip: uit eten doen we toch echt bij Chi Min (www.klm.com/destinationguide/nl_nl/vliegticket/zuid-amerika/suriname/paramaribo/restaurants.htm ) Het zit bijna bij ons om de hoek en met z’n tweeën zijn we voor € 12,00 klaar…..en erg lekker!!

Lieve groet van Pienel en Nico